... powoływane przez skarżącego wytyczne Głównego Geodety Kraju nie stanowią w polskim systemie prawnym źródeł prawa w indywidualnej sprawie, a jedynie są poglądem podmiotu, który je sformułował. Nie mają one zatem mocy wiążącej i organy administracji geodezyjnej i kartograficznej nie są nimi związane.

Zakres 1 uprawnień obejmuje pomiary wysokościowe i sytuacyjne, tyczenie obiektów budowlanych, inwentaryzację obiektów budowlanych, zakładanie i pomiar osnów pomiarowych lub realizacyjnych sytuacyjnych i wysokościowych oraz kartograficzne opracowywanie mapy dla celów projektowych. Z tym zakresem koresponduje posiadany przez skarżącego zakres 4 uprawnień, obejmujący uprawnienie do wykonywania prac geodezyjnych niezbędnych w procesie inwestycyjnym, w tym geodezyjne opracowania projektów budowlanych, pomiary realizacyjne czy geodezyjne inwentaryzacje budynków oraz budowli. Natomiast zakres 2 rozgraniczanie i podziały nieruchomości (gruntów) oraz sporządzanie dokumentacji dla celów prawnych obejmuje udział w postępowaniu rozgraniczeniowym wykonywanym w trybie administracyjnym lub sądowym, wznawianie znaków granicznych, wyznaczanie punktów granicznych lub prace związane z ustalaniem granic w trybie przepisów dotyczących ewidencji gruntów i budynków, podział nieruchomości, w tym na terenach rolnych i leśnych, prace związane z ewidencją gruntów i budynków; prace związane ze sporządzaniem map do celów prawnych, w tym: badanie stanu prawnego nieruchomości, sporządzanie dokumentacji geodezyjnej do celów prawnych lub wykonywanie prac geodezyjnych związanych z wykupem lub wywłaszczeniem nieruchomości, sporządzenie wykazów synchronizacyjnych. Porównanie tych zakresów dowodzi, iż uprawniają one geodetę do wykonywania czynności geodezyjnych i kartograficznych, które służą innym celom i które mają inny charakter. Dwa pierwsze co oczywiste odnoszą się odpowiednio do prac związanych z pomiarami sytuacyjno-wysokościowymi i obiektami budowlanymi, ich usytuowaniem, a także obsługą procesu inwestycyjnego i stanowią one zespół czynności geodezyjnych, mających odpowiednio na celu dostarczenie danych o położeniu szczegółów sytuacyjnych w przyjętym układzie współrzędnych płaskich i wysokościowych oraz określenie wzajemnego, przestrzennego położenia szczegółów terenowych dla przedstawienia ich na mapie, a także danych w celach projektowych i realizacyjnych obiektów budowlanych. Ostatnie zaś dotyczą nieruchomości (gruntów) i ich rozgraniczania, podziałów i ewidencji (a także ewidencji budynków) i mają one na celu ustalenie prawnego stanu nieruchomości. Pośrednio znajduje to odzwierciedlenie również w tej części ustawowej definicji prac geodezyjnych, która nakazuje rozumieć te prace jako projektowanie i wykonywanie pomiarów: geodezyjnych, grawimetrycznych, magnetycznych oraz astronomicznych, w związku z: m.in. opracowywaniem dokumentacji geodezyjnej dotyczącej nieruchomości na potrzeby postępowań administracyjnych lub sądowych oraz czynności cywilnoprawnych; wykonywanie opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych na potrzeby budownictwa. Z tej definicji wynika więc jednoznacznie cel, z powodu którego dane prace mają być wykonane. To tylko zaś potwierdza, że ustawodawca z rozmysłem postanowił właśnie z uwagi na ten cel rozróżnić zakresy uprawnień, przyznając geodecie w ramach danego zakresu uprawnienie do wykonywania określonego rodzaju prac geodezyjnych, lecz zawsze wyłącznie zgodnie z uprawnieniami i celem, dla którego mają one być wykonane. Również w literaturze przedmiotu podnosi się, że wykonywanie samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii winno pozostawać w zgodzie (odpowiadać) z nabytymi (posiadanymi) uprawnieniami zawodowymi (zob. J. Lang, Komentarz do art. 43 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, Lex 2013).