W wyroku z 13.6.2007 r. (I SA/Wa 384/07) WSA w Warszawie wskazał, że nie jest możliwe zatwierdzenie wnioskowanego podziału na podstawie art. 95 pkt 7 GospNierU, w sposób przedstawiony na mapie podziału, z której wynika propozycja wydzielenia trzech działek, skoro powyższy przepis uprawnia do dokonania podziału w celu wydzielenia tylko jednej działki budowlanej.

Pogląd wyrażony przez WSA oparty jest na literalnej wykładni art 95 pkt 7 GospNierU. W przepisie tym ustawodawca użył pojęcia „działki budowlanej" w liczbie pojedynczej. Nie wydaje się jednak za słuszne zawężanie tej wykładni w sposób przedstawiony przez Sąd. W ramach podziału nieruchomości wydzielane są bowiem co najmniej dwie działki gruntu - jedna spełniająca wymóg określony w art. 95 pkt 7 GospNierU oraz druga stanowiąca resztę powierzchni dotychczasowej nieruchomości, od której oddzielana jest ta pierwsza działka gruntu. Wartością prawną chronioną omawianym przepisem jest dopuszczalność wydzielania tylko takiej działki gruntu, która służy osiągnięciu celu wymienionego w tym właśnie przepisie. Powstaje zatem pytanie, ochronie jakiej wartości służy zawężanie tego przepisu w ramach jego literalnej wykładni do wydzielania tylko jednej działki gruntu, spełniającej wymagania określone w tym przepisie? Czy wydzielenie w jednym postępowaniu podziałowym dwóch i więcej działek gruntu służących osiągnięciu celu określonego w tym przepisie naruszy jakąkolwiek wartość, skoro działki te będą mogły być wydzielone w odrębnych postępowaniach podziałowych? Użycie liczby pojedynczej w ww. przepisie powinno być odczytywane, jako dopuszczalność wydzielenia przynajmniej jednej działki gruntu dla osiągnięcia celu określonego w tym przepisie i drugiej działki gruntu, jako reszty areału dzielonej nieruchomości, która nie musi spełniać kryteriów działki budowlanej. Gdyby bowiem pojęcie „działki budowlanej" było w nim użyte w liczbie mnogiej, to literalna wykładnia wskazywałby na dopuszczalność jego zastosowania dopiero wtedy, gdyby w ramach podziału nieruchomości zostały wydzielone co najmniej dwie działki gruntu spełniające cel określony w tym przepisie.

Ponadto, w myśl art. 62 KPA w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz
z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej, można wszcząć i prowadzić jedno
stepowanie dotyczące więcej niż jednej strony.

Postępowanie podziałowe jest postępowaniem administracyjnym.Jeżeli ustawodawca dopuszcza w art. 62 KPA możliwość połączenia w jedno postępowanie administracyjne kilku postępowań dotyczących odrębnych podmiotów (byleby zachowana była jedność stanu faktycznego, podstawy prawnej i organu właściwego do prowadzenia postępowania), to tym bardziej reguła ta musi być zastosowana w przypadku wydzielania kilku działek gruntu spełniających wymagania określone w art. 95 pkt 7 GospNierU, przez ten sam podmiot w postępowaniu prowadzonym przez ten sam organ administracji. Nie można zatem wykluczać prawnej możliwości wydzielania na podstawie art. 95 pkt 7 GospNierU więcej, niż jednej działki gruntu spełniającej warunki określone w tym przepisie, jeżeli każda z tych działek zabudowana jest budynkiem mieszkalnym i jednocześnie spełnia wymagania działki budowlanej określone w art. 4 pkt 3a GospNierU. W takim przypadku, poza działkami gruntu spełniającymi te kryteria, przedmiotem wydzielenia byłaby także działka obejmująca resztę powierzchni nieruchomości, nie będąca celem podziału z art. 95 pkt 7 GospNierU, a stanowiąca pozostałość z wydzielenia z nieruchomości działek gruntu spełniających wymagania ww. przepisu. Nie można również wykluczyć, że w wyniku podziału nieruchomości na podstawie art. 95 pkt 7 GospNierU zabudowanej kilkoma budynkami mieszkalnymi, wszystkie wydzielone działki gruntu spełniałyby cel określony w tym przepisie. Zastosowanie literalnej wykładni tego przepisu wykluczałoby jednak dopuszczalność dokonania takiego podziału na jego podstawie, co nie znajduje jurydycznego uzasadnienia, ponieważ nie jest wiadome, jaką wartość materialnoprawną miałaby chronić taka wykładnia tego przepisu.

Należałoby także dopuścić możliwość wydzielania na podstawie art. 95 pk7 GospNierU działek budowlanych, zabudowanych więcej niż jednym budynkiem mieszkalnym. Przepis ten służy utworzeniu dla już istniejącego budynku takiej działki gruntu, której parametry odpowiadają wymogom, jakie muszą być spełnione, w przypadku gdy dany budynek miałby dopiero być wybudowany. Tę samą regułę należy odnieść także do przypadku, gdy istnieje potrzeba utworzenia jednej działki gruntu dla kilku budynków mieszkalnych. Ratio legis omawianego przepisu nie tkwi bowiem w liczbie budynków i wydzielanych działek gruntu, lecz w zachowaniu zasady, że przedmiotem wydzielenia będzie tylko działka gruntu o prawnie określonych parametrach zapewniających niekonflikto-we korzystanie z budynku lub budynków mieszkalnych znajdujących się na tej działce gruntu.

Określenie celów podziału nieruchomości w art. 95 GospNierU oznacza, że podział ten może służyć tylko wskazanym celom. Powyższe wyklucza dokonywanie jednoczesnego wydzielenia działek gruntu na inne cele. Nie można zatem w ramach procedury służącej wydzielaniu działek dla celów określonych w art. 95 GospNierU dokonywać wydzielenia dodatkowych działek przy tzw. okazji, które nie służą celom określonym w powołanym przepisie, a są wydzielane dla uniknięcia prowadzenia kolejnego postępowania podziałowego. Podział nieruchomości w trybie art. 95 GospNierU jest bowiem dokonywany w odrębnej procedurze (zasadniczo różniącej się od procedury podziałowej na zasadach ogólnych). Należy jednak pamiętać, że w wielu przypadkach, skutkiem podziału dokonywanego w okolicznościach określonych w ww. przepisie, będzie wydzielenie nie tylko działki lub działek gruntu służących celom określonym w powołanym przepisie, ale wydzielenie także tzw. pozostałej części obszaru dzielonej nieruchomości. W takim przypadku ta pozostała część nieruchomości nie musi spełniać warunków określonych w art. 95 GospNierU. W podziale nieruchomości dokonywanym na podstawie ww. artykułu przed wydaniem decyzji ocenie organu podziałowego podlega zatem jedynie okoliczność, czy działki gruntu stanowiące cel podziału spełniają wymogi dotyczące celów, o których mowa w powołanym przepisie. Przez pryzmat art. 95 GospNierU nie podlega natomiast ocenie pozostały obszar dzielonej nieruchomości. Jest on bowiem jedynie wynikiem (skutkiem) wydzielenia z całej nieruchomości tych działek gruntu, które stanowią cel podziału w ramach art. 95 GospNierU. Działka gruntu wydzielana jako reszta pozostającego obszaru nieruchomości nie może jednak posiadać takiej konfiguracji przestrzenno-obszarowej, która byłaby sprzeczna z powszechnie obowiązujący111 prawem. Jeśli ewidencyjny podział nieruchomości w warunkach art. 95 GospNierU zatwierdzany jest decyzją administracyjną, to powstanie takiej działki gruntu byłoby skutkiem prawnym tej decyzji. Decyzja o zatwierdzeniu podziału nie może jednak wywoływać skutku sprzecznego z prawem, ponieważ w takim przypadku byłaby dotknięta wadą nieważności określoną w art. 156 § l pkt 2 KPA. Taki skutek decyzji oznaczałby bowiem, że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

W wyniku nieżyciowych zapisów prawnych, urzędnicy piszący decyzję ZRiD znaleźli na dziś świetną furtkę dającą spore pole manewru (choć nie zawsze da rady to załatwić wszystkie problemy). Po prostu w decyzji ze spec ustawy jest pisany sprytny warunek " Wymienione w decyzji działki przechodzą z mocy prawa na właściwego zarządcę pod warunkiem, że wcześniej nie nie zmieniły własności z mocy prawa w wyniku innych ustaw" (jakoś tak to było). Więc podziały zatwierdzane są decyzją ZRiD, a przewłaszczenia w zależności "od sytuacji" . Jak zwykle potrzeba matką wynalazku.

Informacja w przedmiocie skutku określonego w art. 98 ust. 1 cyt. ustawy (tj. przejście prawa własności) zamieszczona została w punkcie 2 decyzji. Oczywiste jest, że te postanowienia decyzji w sprawie podziału nieruchomości dotyczące przejścia prawa własności nie miały w sprawie żadnego znaczenia w świetle cyt. wyżej regulacji art. 98 ust. 1, gdyż przejście prawa własności nie dokonuje się z mocy decyzji w sprawie podziału, ale z mocy prawa (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dnia 5 stycznia 2006 r., sygn. I OSK 276/05). Skutki określone w powołanym przepisie nie są bowiem przedmiotem rozstrzygnięcia decyzji o zatwierdzeniu podziału nieruchomości, lecz skutkiem prawnym tej decyzji, na którego zaistnienie w chwili zatwierdzenia podziału nie ma wpływu ani dotychczasowy właściciel nieruchomości, ani organ orzekający o zatwierdzeniu podziału, ani też podmiot publicznoprawny przejmujący nieruchomość.