nie wiem czy to jest w katalogu wytycznych
ale tak robiłem, po rozmowie z GP
w sumie jest mi obojętne gdzie wysyłam
tylko na BIPie jest dłużej
czyli
dla tej granicy musisz powtórzyć zawiadomienie

Mam wątpliwości czy listonosz to właściwa "instytucja" do potwierdzania śmierci lub życia adresatów.

Teoretycznie, jak przyjdzie do mnie list, którego nie chcę odebrać, mogę osobiście otworzyć drzwi listonoszowi i powiedzieć mu, że nie żyję.
I on na tej podstawie napisze na kopercie, że "adresat nie żyje" ?
To paranoja jakaś.

Przypomniała mi się taka historia w listonoszem w roli głównej.

Jakiś czas temu wykonywałam ustalenie granic działek ewidencyjnych. Wysłałam zawiadomienia, stawili się wszyscy łącznie z właścicielem działki dla której ustalenie robiłam.
Granice ustalone, protokół podpisany, operat techniczny po kilku dniach przekazany do zasobu.

Ponieważ nie dołączyłam do operatu „wniosku strony” (bo co do zasady tego nie robię) więc starosta wszczął postępowanie administracyjne w sprawie.
Powysyłał do zainteresowanych stron zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego i okazało się, że główny zainteresowany, czyli właściciel działki nie odebrał zawiadomienia, bo listonosz napisał „ adresat nie żyje”.

W związku z tym zostałam wezwana przed oblicze geodety powiatowego, który stwierdził, że będę miała postępowanie prokuratorskie za sfałszowanie podpisu, bo on ma dowód na to, że osoba, która podpisała protokół nie żyje, więc jak ktoś kto nie żyje podpisała protokół.
A ów dowód – to adnotacja listonosza, który ot tak sobie wystawił akt zgonu.
Oczywiście słowo listonosza okazało się bardziej wiarygodne niż słowo moje, bo przecież wszem i wobec wiadomo jacy z nas geodetów oszuści i krętacze.

Geodeta powiatowy nakazał mi udowodnić fakt, że w danym dniu osoba ta żyła i podpisała mi protokół, czyli normalka – to my mamy udowadniać swoją niewinność, bo wiadomo..
Poszłam do urzędu – ewidencji ludności, ze zgłoszeniem pracy geodezyjnej, wyjaśniłam o co chodzi i poprosiłam o wydanie informacji o życiu lub śmierci danej osoby, która jak się finalnie okazało zmarła kilka dni po podpisaniu protokołu.
Pani w urzędzie bardzo grzecznie mi powiedziała , że absolutnie nie udzieli mi takiej informacji, a zgłoszenie pracy geodezyjnej to mogę sobie powiesić na ścianie. Ona „w rozdzielniku” nie ma czegoś takiego jak zgłoszenie, a w ogóle to kto ja jestem, bo na zgłoszeniu jest firma, a nie osoba fizyczna, a firmom, to ona w ogóle żadnych informacji nie udziela..
Aby sprawę zakończyć, pojechałam do córki świętej pamięci mojego zleceniodawcy i poprosiłam, abym mogła skserować akt zgonu. Na  szczęście zgodziła się i ksero tego aktu zaniosłam do starostwa.

Ta trochę przydługa historia oraz sprawa poruszona na naszym forum świadczy przede wszystkim o tym, jak my geodeci z państwowymi uprawnieniami jesteśmy traktowani.
Słowo listonosza (z całym szacunkiem do tego zawodu) ma większą wagę niż nasze.
Z jednej strony – mamy zawiadomić skutecznie strony, z drugiej zaś nie mamy dostępu do ewidencji ludności czy też do akt księgi wieczystej.

A już na zakończenie , tak trochę  złośliwie, to może starosta na podstawie aktu zgonu wystawionego przez listonosza, powinien wprowadzić odpowiednie zmiany do EGiB, skoro już tak bardzo wierzy listonoszowi?

Czy na podstawie informacji listonosza weryfikator ma prawo (a jeśli tak to z czego to wynika) oceniać skuteczność lub nieskuteczność zawiadomienia?

Domniemywam, że bazie EGiB właściciel żyje i ma się dobrze.

Kwestia regulaminu pocztowego, to jedno, a kwestia skuteczności doręczenia, to drugie.

A zasadniczym pytaniem jest, czy postępowanie w/s ustalenia granic działek ewidencyjnych i skuteczność doręczeń należy rozpatrywać na gruncie kpa czy też kpc.

Skoro nie kpa i nie kpc (z czym się zgadzam), to mamy zonka.

Jest wersja nr 1 soft, polegająca na tym, że skoro ustawa pgik (i w tym wypadku rozporządzenie egib) nie określa procedury – skuteczność doręczenia, a jedynie w rozporządzeniu opisany jest tryb i sposób zawiadomienia w sytuacji, gdy nie są znane dane właściciela (brak danych w egib) i nic więcej, to należy przyjąć, że inne przypadki (w tym „akt zgonu” wystawiony przez listonosza) traktuje się jako spełnienie wymogu zawiadomienia i doręczenia.

I druga wersja – hard, polegająca na „modelu amerykańskim”. Skoro nie ma opisanej procedury w zakresie skuteczności doręczenia, a istnieje jedynie taki obowiązek, to należy rozumieć, że zawiadomienie należy doręczyć  bezwzględnie, nawet nieżyjącemu. W takim wypadku nawet zwrot przesyłki z adnotacją „nie podjęto w terminie” nie zwalnia od obowiązku doręczenia, bo przecież nigdzie nie jest napisane w naszym ,jakże spójnym, prawie geodezyjnym i aktach wykonawczych, kiedy zawiadomienie jest doręczone skutecznie. Jedynie co ustawodawca był uprzejmy napisać – to obowiązek doręczenia zawiadomienia na 7 dni przed rozpoczęciem czynności.

W kontekście powyższego, zastanawia mnie dlaczego weryfikator (na jakiej podstawie) uznaje „skuteczność doręczenia” w przypadku nie podjęcia w terminie (może nie podjął w terminie, bo nie żyje, albo się wyprowadził, albo jest w więzieniu, albo został posłem), a odmawia skuteczności w przypadku adnotacji listonosza o śmierci lub wyprowadzce adresata?

Swoją drogą, jestem bardzo ciekawa na jaki przepis powoła się weryfikator w zakresie „skuteczności doręczenia”.

Temat ten o którym dyskutujemy, omówiony został w dziale „Panel ekspertów” w lipcowym Przeglądzie Geodezyjnym.
Na pytanie – „Geodeta otrzymał zwrot wysłanej korespondencji z adnotacją – adresat nie żyje. Jakie powinny być dalsze czynności geodety? Czy może przystąpić do prac na gruncie, o których zawiadomił?”. – odpowiedzi udzieliło troje wingików, trzech geodetów powiatowych i p.Witold Radzio.
Odpowiedzi są różne, od twierdzenia, że – „Jeżeli akt normatywny, na podstawie którego istnieje obowiązek zawiadomienia określonych podmiotów o czynnościach materialno-technicznych nie określa sposobu ich doręczenia lub nie odwołuje się w tym zakresie do innego aktu normatywnego, to co do zasady (tak przyjmuje się w doktrynie prawa administracyjnego) należy stosować przepisy ogólne – w tym przypadku przepisy o doręczeniach sformułowane w KPA i to niezależnie , czy wyniki przedmiotowych czynności będą wykorzystane w toku postępowania administracyjnego, czy nie.” Do stwierdzenia, że – „ ustawodawca ewidentnie zgubił „nieżyjącego adresata” i  w rozporządzeniu EGiB jest tylko  o (…) którzy nie są znani lub nie jest znane ich miejsce zamieszkania. Póki przepis nie jest znowelizowany, geodeta może przystąpić do prac na gruncie.”

Ciekawe, że żaden z ekspertów nawet nie zająknął się o roli naszego głównego bohatera czyli listonosza w procedurze ustalania granic, co jak widać jest kluczowe w tej sprawie.