Polecam PANEL EKSPERTÓW w 10/2021 PG
Janek B.

Właśnie dlatego "poleciłem" ten artykuł. Prosty wniosek: najlepiej stosować prawo powiatowe. Przykre to, ale tak to widzę.
Janek B.

Andrzej... punkt ma zerową wielkość.  W jaki sposób określa zasięg albo jest pomiędzy czymś a czymś (kimś a kimś)?

Nie masz racji Jarku... punkt to punkt... chyba, że chcesz podyskutować o wielkości punktu. Ja twierdzę, że każdy ma zerową wielkość. A Ty jak uważasz? Jaką wielkość ma punkt graniczny?
Nawiasem mówiąc, ja nie dyskutowałem na temat czynienia stroną przy ustalaniu odcinka granicy który ma oparcie w trójmiedzy, właściciela nieruchomości przyległej do nieruchomości między którymi ustalamy granice. Ja komentowałem stwierdzenia Andrzeja, że -  "jest punktem granicznym pomiędzy konkretnymi ludźmi" i  "taki punkt określa zasięg prawa własności". To, że tak jak twierdził "janek" -  "najlepiej stosować prawo powiatowe" ma w praktyce sens nie jest jednak odpowiedzią na pytanie Macieja które brzmi, jaka jest podstawa prawna dla obowiązku czynienia stroną postępowania o ustalenie granicy ewidencyjnej między nieruchomościami A i B, właściciela nieruchomości C, graniczącego z nieruchomościami A i B, w przypadku gdy ustalenie dotyczy również odcinka granicy dochodzącego do nieruchomości C. Wypowiedź Andrzeja z jednej strony nie stanowi odpowiedzi na pytanie Macieja, z drugiej zawiera treści z którymi się nie zgadzam. I temu dałem wyraz.
I jeszcze jedna dygresja. Zawsze twierdziłem, że ustalamy przebieg linii (odcinków) granicy a skutkiem tego ustalania są punkty graniczne które są jedynie sposobem określania tych odcinków (linii) a nie odwrotnie.
No ale może tyle, w tym momencie.

  ... no, moja propozycja, w kontekście tego tematu, jest taka, żebyśmy poczekali czy ktoś inny zechce podjąć temat. Maciej poruszył temat który nie jest nowy, ani jeśli chodzi o sam problem merytoryczny, ani o problem praktyczny, czyli jak to zrobić żeby "było dobrze" - czyli żeby Ci na rzecz których pracujemy, za których pieniądze pracujemy, mieli załatwiony problem z którym się do nas zawrócili. Nie zawsze rozwiązanie wygląda tak samo i tu rzeczywiście jest problem. Warto jednak, żebyśmy jako profesjonaliści dogadali się co do samych zasad.

Ale jeżeli wnioskodawca A wyraźnie nie życzy sobie angażowania do sprawy właściciela C, to ustalamy granicę do punktu 2 i koniec, kropka.
Wtedy dla właściciela C nic się nie zmienia, nie jest do niczego potrzebny i nie ma też o czym go zawiadamiać.

Punkt 2 nie jest może idealnie doskonały, ale nie można też powiedzieć, że jest zły.
Z punktu widzenia właściciela A, któremu zależało na ustaleniu granicy właśnie z B, niekoniecznie z C, punkt 2 jest bardzo dobry w porównaniu z punktem 1.
Punkt 1' można oczywiście ustalać, jeżeli jest taka wola zainteresowanych, ale nie widzę powodu aby miało to być obligatoryjne, na dodatek wynikające z takiej właśnie zachcianki jakiegoś dzierżyciela pieczęci, co to wpierw sam doprowadził do złego, a teraz żąda poprawiania.
Bo gdyby decydenci od ponad pół wieku kolejnymi swoimi decyzjami o wydawaniu środków na coraz to kolejne remizowe odnowienia i modernizacje ewidencji, byle szybko i byle jak, nie powodowali ustawicznego psucia, to większość punktów była by już dobra.
Jak tylko wspomnę pamięcią, to administracja geodezyjna nękała wykonawców poprawianiem błędów wynikających z tejże administracji działań i zaniechań, a wszystko to jak widać na nic się zdało. Jest jeszcze gorzej i w koło Macieju trzeba poprawiać.
Dlaczego mimo upływu ponad pół wieku czasu ciągle pojawiają się w ewidencji takie punkty jak punkt 1?
A ma to niestety bezpośrednie przełożenie na rangę naszego zawodu.