Witam.

No wreszczie, chyba ktoś "wysoko postawiony" w PTG zdecydował się opublikować pismo GGK, skierowane do PTG, dotyczące dopuszczalności ustalania granic w trybie przepisów rozporządzenia w sprawie egib... <!-- m --><!-- m -->

Bo od marca br. to pismo leżało "na półce", i nikt nie był władny, aby zaprezentować go szerokiej publiczności... Znaczy się przede wszystkim Członkom PTG... "U nas" tekst tego stanowiska  Ośrodek rozprowadzał na zasadzie "powielaczowej", tzn. jako żywcem zdjęty z jakiejś innej platformy informacyjnej...

Brawo Elipse, że w końcu ukazał się ten tekst na naszej stronie internetowej. Nie wiem jak to zrobiłeś, ale jestem pełen podziwu... Moje próby dotyczące publikacji tego stanowiska (z maja br.) okazały się nieskuteczne <!-- l --><!-- l -->

Stanowisko GGK bez wątpienia potwierdza, że możemy ustalać granice w trybie przepisów rozporządzenia w sprawie egib... Tyle tylko, że warunki stosowania tych przepisów, zaprezentowane w tym pismie przez GGK, otwierają szerokie pole do dyskusji... Ba... Z tezami głoszonymi przez GGK (GUGiK) nie sposób się zgodzić... Ale o tym może później...

Pozdrawiam, Adam Wójcik.

Witam!
No właśnie Radku...... kto odpowiada za przyjmowanie czegoś takiego? Też chętnie usłyszałabym taką odpowiedź.

Pozdrawiam, Ula

Witam.

Jakoś "umknął" mi ten wcześniej rozpoczęty wątek, a sprawa jest dość ważna... GGK był uprzejmy wyrazić swoje stanowisko w pismie przesłanym do PTG... A sprawa jest kontrowersyjna... Znaczy się w zakresie trybu stosowania tej procedury... Ale co ja się będę wysilał i to stanowisko komentował "po swojemu"... Poniżej przedstawiam fragment opinii, jaką sporządziła Komisja PTG, przy okazji opracowywania tematu dotyczącego trybu wprowadzania zmian do egib:

8. Ustalenie granic działek ewidencyjnych w trybie przepisów rozporządzenia w sprawie EGiB, a aktualizacja operatu ewidencyjnego.

   Główny Geodeta Kraju w pismach KN 5024-70/08 z dnia 24 września 2008r., KN-5024-74/10 z dnia 11 marca 2011r. oraz KN 5030-117/10-11 z dnia 15 września 2011r. znanych Komisji informuje, że w przypadku stwierdzenia, iż brak jest danych określających jednoznaczny przebieg granic, ich ustalenie może nastąpić w postępowaniu o rozgraniczenie nieruchomości albo w trybie §37 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Nadmienić należy, ze Komisja w pełni podziela takie stanowisko, które ma pełne uzasadnienie w obowiązującym prawie, a także w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych. W piśmie Głównego Geodety Kraju KN-5024-74/10 z dnia 11 marca 2011r. kierowanym do Polskiego Towarzystwa Geodezyjnego, GGK stwierdza:

   „Dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskane w trybie określonym w  §§ 37-39 rozporządzenia mogą stanowić podstawę dla innych opracowań, np. dla czynności przyjęcia granic nieruchomości podlegającej podziałowi, po uprzednim wykazaniu ich w ewidencji gruntów i budynków. Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) nie zawiera przepisów określających tryb oraz procedury aktualizacji ewidencji gruntów i budynków, ani też nie odsyła w tym zakresie do innych przepisów, w tym przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Kwestie te regulują jedynie przepisy §§ 45-47 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. W świetle tych przepisów aktualizacja operatu ewidencyjnego może być dokonywana w drodze czynności materialno-technicznych lub w przypadku gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, w drodze decyzji administracyjnej (§47 ust.3 rozporządzenia). W ocenie Głównego Geodety Kraju w przypadku, gdy podstawą dokonania zmian w operacie ewidencyjnym jest opracowanie geodezyjne i kartograficzne, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego a jednocześnie brak dowodów wskazujących, że treść tej dokumentacji jest znana zainteresowanym, to zgodnie z ww. wymienionym §47 ust.3 zachodzi konieczność uzyskania dodatkowego dowodu jakim jest stanowisko zainteresowanych w sprawie tej dokumentacji, co wymaga wszczęcia postępowania administracyjnego.
   
   Wykorzystanie jakiejkolwiek dokumentacji geodezyjnej jako źródła danych ewidencyjnych, a w szczególności danych punktów granicznych i granic nieruchomości, musi być poprzedzone analizą pod kątem jej wiarygodności, poprawności merytorycznej oraz zgodności z obowiązującymi standardami technicznymi. Za przeprowadzenie tej analizy odpowiedzialny jest organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków”

   Wielu godetów powiatowych, wykonujących bezpośrednio zadania starosty w odniesieniu do aktualizacji operatu ewidencyjnego, stosuje się do takiej właśnie wykładni prawa i wszczyna postępowanie administracyjne kończąc je wydaniem decyzji. W niektórych powiatach regułą jest, że wydawanie decyzji o wprowadzeniu zmian dotyczących ustalenia granic działek ewidencyjnych jest obligatoryjne, gdyż - zdaniem niektórych organów ewidencyjnych - skutkiem tej procedury jest zmiana dotychczasowego przebiegu granic, co winno być jakoby zatwierdzane decyzją administracyjną. Motywem do takich działań jest najczęściej całkowicie błędna interpretacja pojęcia granic działki zapominając, że działka to część gruntu a nie część mapy. W praktyce bowiem nie zmieniają się ustalane granice działek, lecz tylko ich opis (obraz na mapie).

Komisja w zdecydowany sposób uznaje taką interpretacje GGK i takie zachowania geodetów powiatowych za błędne i niezgodne z prawem. W szczególności należy bowiem wskazać, że:

1. ustalenia granic działek ewidencyjnych w w/w trybie – zgodnie z treścią §38 ust.2 rozporządzenia – dokonuje wykonawca, w oparciu o złożone do protokołu granicznego zgodne oświadczenia woli osób, które stawiły się na gruncie, a nie jak błędnie to interpretuje Główny Geodeta Kraju z woli wszystkich osób mających interes prawny. Innymi słowy jedynie osoby, które stawiły się w określonym w zawiadomieniu miejscu i terminie, kształtują stosunek prawny polegający na ustaleniu granic działek ewidencyjnych. Całkowicie błędne jest zatem stanowisko GGK z którego wynika, że warunkiem koniecznym ustalenia granic działek ewidencyjnych miałoby być rzekomo zapoznawanie z treścią dokumentacji (i uzyskiwanie zgody) wszystkich osób zainteresowanych, co miałoby być uzasadnieniem wszczynania w tym celu postępowania administracyjnego przez organ ewidencyjny. Komisja pragnie zauważyć, że strony miały możliwość brania czynnego udziału w procedurze ustalenia granic działek ewidencyjnych, o czym były przez wykonawcę zawiadomione zgodnie z obowiązującym prawem, które wykonawca miał obowiązek przestrzegać. Każda ze stron miała zarówno uprawnienie aby z tej możliwości skorzystać, jak i uprawnienie do nie brania udziału w przedmiotowych czynnościach. Warto podkreślić, że zapoznawanie stron z całością dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, przyjmowanej do zasobu, nie jest jakąkolwiek standardową praktyką, o czym może świadczyć chociażby brak takiego wymogu w procedurze rozgraniczeniowej. Ponadto warto wskazać także, że „dowód z opinii zainteresowanych”, o którym wspomina GGK w swoim stanowisku, nie jest znany procedurze postępowania administracyjnego. Rozstrzygnięcie sprawy indywidualnej organ winien opierać na obowiązujących przepisach prawa oraz ustalonym stanie faktycznym sprawy, a nie na „stanowiskach stron”. Ponadto jakiekolwiek wyjaśnienia i zbieranie dowodów, prowadzone przez starostę w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie wprowadzenia zmian do operatu ewidencyjnego, które odbywa się z oczywistych względów bez obecności uprawnionego geodety, winno dotyczyć wyeliminowania przesłanek uniemożliwiających wprowadzenie tych zmian do ewidencji, a nie rozpatrywania poprawności ustalenia granic przez wykonawcę (geodetę).

2. ustalenie granic działek ewidencyjnych dokonywane jest wyłącznie przez wykonawcę pracy geodezyjnej, i  w odróżnieniu od ustalenia granic w trybie rozgraniczeniowym, organ administracji (tutaj starosta) nie ma jakichkolwiek uprawnień do weryfikacji poprawności ustalenia granic, jak ma to miejsce przy rozgraniczeniu nieruchomości (ocena dokonywana przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta). Starosta co najwyżej – i to w procedurze przyjmowania dokumentacji technicznej do zasobu, a nie podczas aktualizacji operatu ewidencyjnego – może zakwestionować przyjęty tryb, w przypadku gdy ustalenie granic jest niedopuszczalne z uwagi na istnienie w zasobie wiarygodnych i wystarczających dokumentów określających przebieg tych granic;

3. badanie zasadności ustalania granic działki ewidencyjnej – co do zasady – nie dotyczy działki ewidencyjnej jako całości, ale konkretnej (konkretnych) granic tej działki, tj. wymagających ustalenia. W praktyce może okazać się bowiem, że jedynie niektóre granice wymagają ustalenia, podczas gdy inne granice takiego ustalenia nie wymagają;

4. organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, w tym Główny Geodeta Kraju, zdają się nie rozumieć, że przyjęcie dokumentacji do pzgik skutkuje domniemaniem zgodności sporządzonego operatu technicznego z obowiązującymi przepisami i standardami technicznymi z zakresu geodezji i kartografii, a sporządzony uprzednio protokół kontroli stanowi urzędowy dowód stwierdzonych w nim okoliczności - w rozumieniu art. 76 ust. 1 kpa.  Podważenie tego domniemania wymaga przeprowadzenia przeciwdowodu (patrz już cytowany wyrok WSA w Warszawie z dnia 25.11.2010r. sygn. IV SA/Wa 1755/10). Oznacza to w szczególności, że kontrolę zgodności opracowań geodezyjnych z obowiązującymi przepisami starosta winien dokonywać w procedurze przyjmowania jej do zasobu, a nie dopiero na etapie wprowadzania zmian do ewidencji gruntów. W ocenie komisji wielu starostów całkowicie nie rozróżnia swojej podwójnej roli: tej wynikającej z przepisów rozporządzenia w sprawie zgłaszania prac od roli wynikającej z przepisów rozporządzenia w sprawie egib. W ocenie Komisji każdy przypadek zakwestionowania przez organ ewidencyjny poprawności włączonej do zasobu dokumentacji geodezyjnej z uwagi na stwierdzenie niezgodności z obowiązującymi przepisami i standardami technicznymi, świadczy wyłącznie o tym, że starosta nie dopełnił swoich obowiązków kontrolnych na etapie przyjmowania dokumentacji do zasobu. Komisja PTG z w/w powodów całkowicie nie podziela opinii prezentowanej przez GGK.  

5. brak jest jakiejkolwiek podstawy prawnej do twierdzenia, jakoby wykorzystanie danych wynikających z przeprowadzonej procedury ustalenia granic działek ewidencyjnych w wykonywanym opracowaniu (np. w ramach podziału nieruchomości), wymagało uprzedniego ujawniania tych danych  w ewidencji gruntów i budynków. Komisja nie widzi też jakiegokolwiek uzasadnienia do wymagań niektórych starostw powiatowych, aby ustalanie granic działek ewidencyjnych wymagało oddzielnego postępowania, w szczególności powodowało konieczność zgłaszania odrębnej pracy geodezyjnej.

   Komisja w szczególny sposób pragnie uwydatnić przedstawiony problem, gdyż w praktyce okazuje się, że starostwa powiatowe właśnie ustalanie granic działek ewidencyjnych najczęściej „zatwierdzają” poprzez wydawanie decyzji administracyjnych. Praktyka ta jest nieprawidłowa i winna zostać wyeliminowana. Nieuzasadnione prowadzenie tych postępowań w znaczący bowiem sposób wydłużają wykonywanie czynności geodezyjnych, bądź wręcz je blokują. Wszczynanie postępowań administracyjnych w przedmiocie wprowadzenia zmian do operatu ewidencyjnego jest bowiem odstępstwem od ogólnej reguły wprowadzania zmian w trybie czynności materialno – technicznej. Postępowania takie muszą mieć na celu wyłącznie usunięcie przeszkód uniemożliwiających dokonanie aktualizacji, a nie – jak pojmują to niektóre starostwa – celem jest wydanie decyzji administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku  IV SA/Wa 1853/08 stwierdził, że:
„Tę drugą formę rozstrzygnięcia, zgodnie z przepisem §47 ust.3 rozporządzenia stosuje organ wtedy, gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów. Wówczas starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne stosownie do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, które nakładają na organ obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do załatwienia sprawy przez wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego (art.7, art.77 k.p.a.). Postępowanie to zakończy się decyzją wprowadzającą zmiany lub odmawiającą wprowadzenia zmiany.”
W ocenie Komisji w/w orzeczenie WSA po raz kolejny dowodzi, że wszczynanie postępowania administracyjnego w przedmiocie wprowadzenia zmian do operatu ewidencyjnego ma na celu uzyskanie wyjaśnień, bądź dowodów, które nie są dostępne organowi, a które uniemożliwiają wprowadzenie zmiany. Prowadzenie bowiem postępowania, w którym organ nie zabiega (i nie uzyskuje) niezbędnych wyjaśnień od zainteresowanych i nie uzupełnia materiału dowodowego, świadczy w sposób ewidentny o bezzasadności prowadzonego postępowania administracyjnego.

   Komisja pragnie też zauważyć, iż opracowania geodezyjne przyjęte do zasobu, a zawierające protokoły graniczne, dokumentujące czynności ustalenia granic w trybie przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, w żadnym razie nie powinny być przez organy ewidencyjne traktowane w sposób „szczególny”. Opracowania te bowiem - z punktu widzenia organu ewidencyjnego – winny mieć (bo mają) identyczny status i znaczenie, jak wszystkie inne opracowania geodezyjne przyjęte do zasobu, które są podstawą do aktualizacji operatu ewidencyjnego. Komisja w szczególności zauważa, że obowiązujące przepisy prawa nie stanowią jakichkolwiek różnic w trybie postępowania (wprowadzania zmian do bazy danych ewidencyjnych) w zależności od przedmiotu opracowania geodezyjnego. W ocenie komisji np. tryb wprowadzania zmian do operatu ewidencyjnego wynikających z opracowania dotyczącego inwentaryzacji budynku niczym nie różni się od trybu wprowadzania zmian wynikających z opracowania, którego elementem było ustalenie granic działek ewidencyjnych. Jedyną bowiem przesłanką pozwalającą organowi ewidencyjnemu na wszczynanie i prowadzenie postępowania administracyjnego – zamiast dokonania zmiany w operacie ewidencyjnym w trybie czynności materialno – technicznej – jest usunięcie przeszkód uniemożliwiających wprowadzenie zmiany właśnie w tym uproszczonym trybie. W ocenie komisji wszczynanie postępowania i wydawanie decyzji administracyjnej wyłącznie dlatego, że dokumentacja przyjęta do zasobu zawiera „komponent” ustalenia granic działek ewidencyjnych jest działaniem patologicznym, które nie powinno mieć miejsca.

Pozdrawiam, Adam Wójcik.