Mam dwa pytania do osób czytających to forum, które miały styczność z omawianymi sytuacjami.

Podjęty temat dotyczy zapisu określonego w § 24. R-STD związanego z opracowaniem map do celów prawnych, a w szczególności chodzi mi o mapy do służebności gruntowych. Dla przypomnienia

§ 24. 1. Na potrzeby podziałów nieruchomości, typowych postępowań sądowych i administracyjnych sporządza się:
  1) mapy do celów prawnych:
     (...)
     h) mapy do ustalenia służebności gruntowych,
     (...)

Z mojego doświadczenia wynika, że jedyne mapy do służebności gruntowych są przeze mnie wykonywane albo w sytuacji gdy trafia do mnie klient i wyniknie problem z dojazdem, albo też taka mapa jest zlecona przez sąd. Praktycznie nie zdarzyło mi się jeszcze, żeby przyszedł ktokolwiek i złożył zlecenie na opracowanie mapy do służebności gruntowych w sytuacji, gdy sprawę prowadzi notariusz. Krótko mówiąc nie znam przypadku, że przychodzi zamawiający i mówi, " notariusz mnie wysłał i powiedział, że potrzebuje mapę do celów prawnych".
Mam więc  podstawy domyślać się, że notariusze starym zwyczajem opisują przebieg służebności w umowach notarialnych słownie bez map i innych czynności, które powinien wykonać geodeta.

Drugi przypadek dotyczy zapisu wynikającego z art. 124 U-oGN, który daje możliwość starostom do wydania decyzji o ograniczeniu sposobu korzystania

Art. 124. 1. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Całkiem sporo sądów administracyjnych stwierdziło (np. wyrok NSA I OSK 213/16), że niezbędnym załącznikiem do wydania takiej decyzji jest mapa do celów prawnych. Jest to dość oczywiste bo zgodnie z art. 124 ust.7 ostateczna decyzja stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Skoro zatem ta decyzja może ograniczać korzystanie z części nieruchomości, miejsce to powinno być w precyzyjny sposób oznaczone na mapie do celów prawnych.

No i teraz moje pytania.

1. Czy zdarza się w przypadkach Wam znanych, że notariusze w sposób przyjęty powszechnie nakazują dostarczenie map do służebności gruntowych? Czy raczej tak jak w moich stronach oczekiwanie dostarczenia map do celów prawnych jest sporadyczne lub nie ma go wcale?   

2. Ograniczenie w korzystaniu można wymusić w oparciu o art. 124 U-oGN lub też w przypadku wydania decyzji w trybie różnych specustaw. Czy w czasie wykonywania zleceń dotyczących realizacji celu publicznego i konieczności ograniczenia w korzystaniu znane Wam są przypadki, że zamawiający zleca wykonywanie map do służebności? Jeżeli tak, czy są to sytuacje powszechne, czy raczej sporadyczne? 

Powodem moich pytań jest próba stwierdzenia, czy poprzez omijanie zasad wynikających z prawa "nie ucieka" nam w wykonawstwie sporo pieniędzy. To co napisałeś jest sygnałem, że nie jest tak źle. Ja mam inne doświadczenia. Poczekamy na wypowiedzi innych i może da nam to jakiś obraz ogólny.

Jednakże z tego co wiem wykonujesz całkiem sporo robót ze specustawy drogowej. Ja kiedyś też, ale od jakiegoś czasu nie wykonuje takich prac. Wiem jednak, że projekty związane z przebudową lub budową dróg praktycznie zawsze oprócz linii rozgraniczających pas drogi zawierały linie tzw. zajętości czasowej. "Zajętość" ta jest niczym innym jak ograniczeniem w korzystaniu (służebnością gruntową), podlega opisaniu w decyzji i ujawnieniu w KW. Jeżeli zatem napisałeś, że nie spotkałeś się z taką sytuacją to oznacza, że nie robiłeś map d c. prawnych w związku z "zajętością czasową". Oznacza to też, że wiele organów państwowych (zarządów dróg) lekceważy te zapisy i nie ujmuje potrzeby sporządzania takich map w specyfikacjach przetargowych. A to z kolei oznacza, że nie wykonujemy takich map i nie zarabiamy z tego powodu pieniędzy. Czyż nie tak? 

Art. 245. § 1. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności.
§ 2. Jednakże do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego na nieruchomości nie stosuje się przepisów o niedopuszczalności warunku lub terminu. Forma aktu notarialnego jest potrzebna tylko dla oświadczenia właściciela, który prawo ustanawia.

To jakby wszystko  w tym temacie. OPR ustanawia się oświadczeniem ...(pomijam sprawy sądowe), a do tego oświadczenia nie musi być żadnej mapy. No to sobie oświadczają....., jak, no to my już wiemy, różnie....

A po to, aby zdać sobie sprawę z tego, że do ustanowienia OPR właśnie to oświadczenie jest niezbędne, a nie żadne mapy, szkice itp. Jak to później skutkuje, to pewnie duża część z nas wie. Tak więc nie dziwmy się, że nas skutecznie omijają, jak nie muszą korzystać z naszych usług!

Po pierwsze, istnieje istotne niezrozumienie w społecznym pojęciu funkcji notariusza: notariusz stoi na straży procedury, a nie prawa materialnego. Notariusz w szczególności nie ma na celu ochrony ludzi przed świadomym zrobieniem głupoty, a jedynie ma czuwać, żeby człowiek nie został ordynarnie oszukany. Jako że prawo własności jest najszerszym prawem rzeczowym, nic zatem nie stoi na przeszkodzie, żeby właściciel zrobił ze swoją działką co chce, nawet jak to może znacznie obniżyć wartość jego działki. Podobnie, jak właściciel może sobie wbić w dach swojego auta gwoździe i nic nikomu do tego.
Po drugie, notariusze w zasadzie w stosunkowo małym zakresie mają uregulowane, jakie dokumenty wymagane są do danych aktów notarialnych. Mogą zatem wymagać dokumentów wg własnej praktyki albo nawet własnego sumienia.
Po trzecie: zrobiłem mały research po Internecie, czego różni notariusze wymagają do ustanowienia służebności drogi konicznej.  W zasadzie można podzielić notariuszy na trzy kategorie w tym zakresie. Pierwsza grupa notariuszy wymaga dostarczenia legalnej mapy z przebiegiem służebności w takim samym zakresie jak do sądu. Druga grupa wymaga dostarczenia mapy ewidencyjnej, pisząc w ofercie, że służebność wrysuje na tej mapie notariusz wg wskazań właściciela. Trzecia grupa notariuszy nie wymaga niczego, w wymaganiach dotyczących meritum umowy ustanowienia służebności wpisują, że klient ma dostarczyć "treść służebności" albo "zakres służebności".

Tak jak człowiekowi wolno wybrać dla swojego samochodu albo autoryzowany serwis, albo garaż pana Mietka, który w palecie profesjonalnych narzędzi ma młotek i kleszcze. I nic nikomu do tego. Tak samo właścicielowi wolno wybrać każdego z trzech wymienionych typów notariuszy.

Problem w tym, że definicja zaniechania, którą przytoczyłeś odnosi się do prawa karnego. W prawie cywilnym "zaniechać" rozumiane jest przede wszystkim jako "przestać coś zrobić". Patrz np art. 24, 43(10), 120 §2, 222 §2, 267 §3 KC itd itd. Są też zaniechania związane z deliktem, do których pasuje Twoja definicja, są to przede wszystkim art. 417 i 361, ale je ciężko jakkolwiek połączyć z omawianym tu tematem.
Przede wszystkim jednak notariusza nie obejmuje hipoteza art. 417, a tylko on odnosi się do zaniechania. Zatem notariusza w razie czego trzeba by pociągnąć do odpowiedzialności z 415. Ale konia z rzędem temu, kto jest w stanie sprostać ciężarowi dowodowemu w przypadku hipotetycznego pozwu przeciw notariuszowi, w którym powód będzie dochodzić praw wynikających z rzekomego naruszenia prawa przez notariusza, ponieważ notariusz nie uświadomił zainteresowanych stron o skutkach pomijania zlecenia map do celów prawnych do służebności gruntowej.
Inaczej mówiąc, możemy se pogadać i popłakać, ale stan prawny jest taki, że nie da się przypisać jakiejkowiek winy notariuszom, że nie chcą tych map. Jedynym winnym jest ustawodawca.

Po prostu uważam, że szukanie sobie pracy poprzez protekcjonizm jest złym kierunkiem.
To nie prawo powinno zapewniać pracę geodetom, ale potrzeba rynku. To marketing geodezji jako branży jest jedyną słuszną drogą do zdobycia rynku.
Zresztą wyobraź sobie, czy dobrze by się żyło w kraju, w którym byłby obowiązek adwokacki dla każdej sprawy sądowej i na przykład bez skorzystania z usług adwokata nie mógłbyś założyć żadnej sprawy? A przecież, mimo, że obiektywnie w wielu sprawach sądowych przecież można sobie (i innym) zrobić niepowetowaną krzywdę, to i tak państwo nie wtrąca się w to, czy do sądu pójdę sam, czy z adwokatem.

Tymczasem popatrz, jak rozwiniętą kampanię marketingową mają adwokaci czy radcy: nawet w telewizji ich było widać. Większość adwokatów prowadzi rozbudowane strony internetowe z obszernymi informacjami dotyczącymi meandrów prawa. Dlaczego geodeci tak nie robią? Widziałeś kiedyś jakąś reklamę geodety? Reklama to jest przecież informacja dla społeczeństwa, że taka usługa jest, że można z niej skorzystać i przede wszystkim, że skorzystanie przynosi realne korzyści klientowi.
Wprowadzenie obowiązku prawnego usług geodety spowoduje, że człowiek nie będzie wiedzieć po do geodety idzie i w związku z tym potraktuje go z góry jako zło konieczne. Tak jak teraz się stało z tymi certyfikatami energetycznymi.