Bardzo jestem ciekaw Waszego zdania na następujący problem:
art Art. 33. 2 ustawy PGiK "dokonanie przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) oceny prawidłowości wykonania czynności ustalenia przebiegu granic nieruchomości przez upoważnionego geodetę oraz zgodności sporządzonych dokumentów z przepisami; w wypadku stwierdzenia wadliwego wykonania czynności upoważnionemu geodecie zwraca się dokumentację do poprawy i uzupełnienia"
wiele orzeczeń SKO oraz Sądów zarzuca decyzjom wydanym przez organy I instancji (administracyjnym nie dopełnienie tego obowiązku szczególnie w przypadku decyzji umarzających postępowanie rozgraniczeniowe w sytuacji gdy Strony pozostają w sporze. Dotyczy to oczywiście pierwszej części tego obowiązku czyli oceny prawidłowości wykonania czynności ustalenia przebiegu granic. W wielu urzędach utarła się taka praktyka, że gdy Strony nie akceptują wskazanej granicy i pozostają w sporze to następuje umorzenie niejako z automatu. Nie bardzo wyobrażam sobie w jaki sposób Wójt może sprostać temu przepisowi nie będąc geodetą, nie dysponując w Urzędzie geodetą uprawnionym (obecnie częsty przypadek). W jaki sposób może sprawdzić czy przeanalizowane zostały wszystkie dokumenty, czy analiza była właściwa, czy dokumenty wskazane przez geodetę pozwalają na  ustalenie z właściwą dokładnością (na terenie byłego zaboru austriackiego w przeważających przypadkach nie pozwalają), a w szczególności w kontekście utrwalonego orzecznictwa co do zasięgu prawa własności nieruchomości uregulowanych AWZ.  Przecież to jest fikcja wg. mnie organ nie jest w stanie dokonać takiej rzetelnej oceny.  Chyba, że przyjąć ma z dobrodziejstwem inwentarza to co geodeta napisał w protokole granicznym. A jeżeli tak to trudno to nazwać  "dokonywaniem oceny".

Nie mam już siły udowadniać braku kompetencji urzędnikom zatrudnionym  w SP i UG. Zderzam się z tym na co dzień. Dzisiaj moja klientka  powiedziała mi, że ma już tego dość. Od dwóch lat powinna mieszkać w wymarzonym domku jednorodzinnym na przedmieściach… i nie mieszka. Bo ciągle, czegoś projektant nie potrafi skończyć. Organ żąda  nowych projektów, uzgodnień, (aktualizacji) ( na marginesie zapytam … do czego służy ZUD? Do tego żeby zawiadomić i uzgodnić? Czy po to by tego nie zrobić?) Tak właśnie stało się z moją klientka. ZUD został uzgodniony, ale geodezyjny pomiar powykonawczy zgodny pozwoleniem i uzgodnionym wcześniej ZUD nie został odebrany. Bo projekt nie został prawidłowo wykonany i uzgodniony.
Następny przykład: Zamawiający ma dwie działki ewidencyjne, które tworzą jedną nieruchomość. Proponuję podział na dwie inne. Są dwie wzdłuż, ja proponuję dwie w poprzek (taki skrót myślowy). Osoba mająca władzę nad czerwoną pieczęcią w gminie (bez pojęcia na czym polega praca geodety) kategorycznie się temu sprzeciwia i żądza podziału nieruchomości na 4 działki ewidencyjne i potem połączenia. W powiecie oddalonym o 14km zupełnie odwrotnie.

To jest jakiś obłęd.
Zawsze namawiam swoich klientów na drogę formalną. Egzekwowania przysługujących im praw. Głęboki komunizm i wiara, że urzędnik jest nieomylny i zawsze ma rację jest na moim terenie nie do wyplenienia. Niestety wiele razy byłem świadkiem bredni, które urzędnicy bez jakiegokolwiek przygotowania klepali ludziom do ucha bez żadnych konsekwencji. Kto im te brednie udowodni? Ktoś kto pierwszy raz coś usłyszał i połowy nie zrozumiał, i jednej czwartej nie zapamiętał. Albo odwrotnie. Urzędnicy są bezkarni, bez kompetencji. Spotykam się z tym na co dzień. Kiedyś tez myślałem, że do pracy w urzędzie trzeba posiadać minimum kompetencji, wiedzy i umiejętności. Nie … minimum ambicji wystarczy. Świadomość braku kompetencji  w połączeniu z brakiem umiejętności – to wystarczy. URZĄD zawsze ma rację, jak nie ma racji to zrobimy wszystko żeby miał racje. Wiem że to jest przykre i sam się z tym nie godzę… Tak

Wracając do pytania postawionego przez maćka… bez osób posiadających odpowiednie kompetencje organ nie będzie potrafił prawidłowo ocenić odpowiedniej dokumentacji. Mając na uwadze wystarczające minimalne kwalifikacje dla weryfikatorów … to organ takie kompetencje może zapewnić bez problemu. Słusznie to jest fikcja – Amen.

Postępowanie rozgraniczeniowe jest tzw postępowaniem łamanym, dlatego nie ma drugiej instancji i dlatego drugą instancję rozstrzyga sąd cywilny. Nie jest to jedyne takie postępowanie w systemie praw, tak samo jest np ze wszystkimi postępowaniami związanymi z ubezpieczeniami społecznymi (ZUS). Przyczyną, dlaczego tak jest to fakt, że sąd administracyjny jest sądem prawa, a nie sądem faktów. Z tego powodu, gdyby to sąd administracyjny badał postępowania rozgraniczeniowe, nie mógłby przeprowadzić postępowania dowodowego. Drugim, równie istotnym argumentem za kognicją sądów powszechnych, jest fakt, że jest w pełni logiczne, że rozstrzygnięcia dotyczące zasięgu prawa własności należałoby przedstawić sądowi cywilnemu, bo własność to przecież domena prawa cywilnego.

Nie mam wiedzy na temat postępowań rozgraniczeniowych w innych krajach Europy, ale mam podejrzenie graniczące z pewnością, że nasz model rozgraniczenia nie jest autorski i że podobny gdzieś w Europie jednak się znajdzie.

A w tym wszystkim wszyscy... no prawie wszyscy mają gdzieś uchwałę I OPS 5/06 siedmiu sędziów NSA, bo ktoś razy napisał w pewnym opracowaniu "nie sposób podzielić przywołanego wyżej poglądu Naczelnego Sądu Administracyjnego" wspierając to kilkakrotnie stwierdzeniem "nie wydaje się". I w ten sposób można narzekać na prawo nie podejmując próby zgłębienia go i wykorzystania we właściwy sposób w przedmiotowym przypadku. Ale to tak nawiasem mówiąc i nie ingerując w Wasz, jedynie słuszny, tok rozumowania. 

Nie wyrok a uchwała. Każdy kto chociaż trochę liznął prawa wie na czym polega różnica. Po drugie istotne jest uzasadnienie bo to świadczy o wykładni regulacji, która od momentu jej opublikowania staje się wiążąca dla sądów niższej instancji. A poniższy fragment uchwały jest faktem, odwołuje się do niego wiele wyroków sądów cywilnych, i dopóki nie zostanie zastąpiony przez inną wykładnię podobnej rangi nie może być ignorowany. Inna sprawa, że trudno sobie wyobrazić inną wykładnię.
" Nielogicznym bowiem byłoby przyjęcie założenia, że rozgraniczenie nieruchomości dokonywane w postępowaniu administracyjnym jest dokonywane według innych kryteriów i prawideł niż rozgraniczenie nieruchomości, do którego dochodzi w postępowaniu cywilnym. Nie do obrony jest więc teza, że w postępowaniu administracyjnym nie stosuje się przepisów Kodeksu cywilnego, a w postępowaniu cywilnym unormowań zawartych w Prawie geodezyjnym i kartograficznym."
Wywodzenie z przepisów formalnych, popularnej skądinąd interpretacji, o różnych co do merytoryki rodzajach postępowaniach administracyjnego i sądowego jest wygodne dla administracji, która rzeczywiście nie potrafi sprostać wymaganiom jakie rozgraniczenie nakłada na jakość działania. Zresztą administracja nie jest w stanie udźwignąć nawet ciężaru procedowania kwestii związanych z ustaleniem granicy według procedury przewidzianej dla ewidencji gruntów i każdą wątpliwość odsyła do trybu rozgraniczenia. Ale to wszystko tylko dowód na słabość rozwiązań prawnych i ich realizacji w odniesieniu do organizacji adminstracji państwowej zajmującej się kwestiami geodezyjnymi a nie na słabość prawa w temacie rozgraniczenia. Każdy geodeta mający pojęcie w temacie jest sobie w stanie poradzić z rozgraniczeniem na etapie merytorycznym który prowadzi, ale żaden nie ma szans na przeciwstawienie się niemocy jaką w tym obszarze charakteryzuje sie szeroko pojęta administracja.
Powtarzanie przez geodetów, wygodnej dla administracji, tezy, że nie posiada ona wystarczających umocowań do procedowania rozgraniczenia jest rozgrzeszaniem jej z niekompetencji i warto się zastanowić czy jest sens by tą tezę promować.

Andrzej... czyli reasumjując. Można olać wiedzę i logikę rozumowania siedmiu sędziów NSA bo są przesłanki formalne by nie traktować ich interpretacji za stricte wiążącą i które pozwalają snuć domysły oparte na subiektywnych przekonaniach. No można... ale interpretacja merytoryczna pozostaja a prawo kwituje takie podejście do prawa formalnego  jakie prezentujesz paremią "Summum ius, summa iniuria". Moglibyśmy oczywiście podyskutować w obrębie argumentów merytorycznych a nie formalnych ale z doświadczenia wiem, że rozmawiasz tylko o tym co chcesz i nie oczekuję rzeczy niemożliwych.

Andrzej... ale po co piszesz mi o sprawach oczywistych? I nie wiem co to znaczy, że jesteś prawnikiem, i nie wiem co z tego wynika. Wiem jedno, nie jesteś w stanie podjąć dyskusji o sprawach merytorycznych dotyczących kwestii rozgraniczenia a uciekasz w ogólniki z obszaru prawa formalnego które, co do zasady, jest jedynie narzędziem do realizacji celów które są przedmiotem prawa materialnego. Jestem gotów podyskutować na temat który przedstawił autor tego wątku w sposób który będzie dotykał istoty problemu, jak najbardziej w ujęciu prawnym, w obszarze który tego problemu dotyczy. Jeszcze raz polecam Twojej uwadzę paremię  "Summum ius, summa iniuria" bo ona przedstawia mój stosunek do zagadnienia, w kontekście praktyki realizowanej przez administrację, wykonawców prac geodezyjnych (no niestety nie geodetów bo im odebrano narzędzia do realizacji wartości który powinni służyć) czy nawet sądów, próbujących dostosować orzecznictwo do patologii która została wykreowana przez wszechwładzę administracji realizującej defensywną filozofię swojego zadania. Ale... chyba dajmy sobie spokój z tym wątkiem. Wątpię, żeby ktoś był zainteresowany jego kontunuowaniem bo ma on charakter czysto akademicki. A ja napisałem to co napisałem bo czasem chcę uświadomić, że są ludzie (min. ja) którzy dostrzegają jak daleko nasza branża odeszła od wartości na rzecz koniunkturalizmu który jest oczywiście formą dostosowywania się do rzeczywistości, nieważne, że patologicznej.

Po pierwsze: fakt, że organ administracji publicznej rozpatrując sprawy rozgraniczenia bierze pod uwagę rozwiązania zawarte w kodeksie cywilnym jest oczywisty, a w przytoczonym wyroku NSA tylko tę oczywistą oczywistość przypomniał. System prawny mamy jeden, trzeba go analizować holistycznie, więc stwierdzenie tego przez NSA to zwyczajny truizm.

Po drugie: mamy w systemie prawa oczywisty błąd polegający na tym, że sprawy rozgraniczenia nieruchomości, które z natury są sprawami dotyczącymi prawa własności, zostały umieszczone w ustawie wchodzącej w skład prawa administracyjnego i przekazane do kompetencji organu administracji. Historycznie nigdy nie były to sprawy administracyjne, od czasów rzymskich sprawy te należały do kognicji sądów cywilnych. W procesie rzymskim na przykład w fazie in iure sprawa toczyła się przed pretorem, a w fazie apud iudicem przez wyznaczonym przez pretora składem sędziowskim. Był to zatem proces cywilny.
Podobnie w Polsce statuty piotrkowskie determinowały, że sprawy te rozstrzygane były przez sądy podkomorskie.
I tak dalej i tak dalej. Przez wieki były to sprawy cywilne.
Pierwszy wyłom od tych historycznie ukształtowanych zasad wprowadziło rozporządzenie Prezydenta RP z 16 marca 1928 o rozgraniczeniu nieruchomości ziemskich przy przebudowie ustroju rolnego.
Wprowadziło ono w art. 2 zasadę, że postępowania rozgraniczeniowe prowadzi urząd ziemski. Było to oddanie pod władzę administracyjną spraw naturalnie i historycznie zastrzeżone dla władzy sądowniczej.

Takie rozwiązania powtórzyła ustawa o ustalaniu granic nieruchomości ziemskich przy przebudowie ustroju rolnego z 1934 i kolejne już komunistyczne dekrety.

W każdym razie od międzywojnia w Polsce nastąpił wyłom, że sprawy graniczne miał prowadzić organ administracji. Jest to sytuacja zupełnie nienaturalna, wypaczająca istotę ochrony własności, która jest oczywiście związana z prawem cywilnym.

Teraz my się z tym musimy mierzyć.
Powstają postulaty, żeby odtworzyć zawód mierniczego, wyposażyć go w zakresie rozgraniczenia w prerogatywy sądu, co w sposób oczywisty dla każdego prawnika jest sprzeczne z konstytucyjną zasadą niezależności sądownictwa (np. art. 173, 175 i kolejnymi Konstytucji). Są to postulaty oczywiście niemożliwe do realizacji.
Zatem nie bardzo mamy liczyć co na to, że do tego typu zmian w ogóle dojdzie.

Z tego powodu musimy się zmierzyć z tym, co mamy. A mamy postępowanie rozgraniczeniowe wpisane w system postępowania administracyjnego z wszelkimi ograniczeniami tego postępowania. Jednym z tych ograniczeń jest to, że organ otrzymał od ustawodawcy narzędzia do arbitralnej oceny pracy geodety, będącego de facto biegłym w tym postępowaniu, a z drugiej strony organ nie dostał narzędzi do oceny profesjonalności jego działania.
I tego właśnie dotyczy niniejszy wątek. Organ musi czy mu się to podoba, czy nie, ocenić prawidłowość wykonania pracy przez geodetę. Jednocześnie organ nie ma wiedzy merytorycznej do wykonania tej weryfikacji.
Póki co jednak jesteśmy demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

I przyznaję: środowisko prawników moralnie leży i kwiczy. Totalną demolkę systemu prawnego w tym kraju i toczący się kryzys przecież spowodowali sami prawnicy. Ale to nie znaczy, że skoro środowisko się skompromitowało, to Polska przestała być demokratycznym państwem prawnym. Nadal mamy system prawny i nadal trzeba się w nim próbować odnaleźć.