Zgodnie z art 29 ustawy pgik rozgraniczenie nieruchomości ma na celu ustalenie przebiegu ich granic przez określenie położenia punktów i linii granicznych.

Zmiana położenia jednego punktu granicznego spowoduje zmianę przebiegu linii granicznej od tego punktu do punktu, który pozostaje bez zmian.
Jeśli sporny punkt graniczny leży na trójmiedzy, to rozgraniczenie dotyczy wszystkich linii granicznych dochodzących do tego punktu.

Czy jeden punkt, czy dwa punkty, to nie ma znaczenia.

Tak jak pisałam wcześniej - skoro położenie jednego punktu ulega zmianie, to na pewno ulegnie zmianie przebieg wszystkich linii granicznych dochodzących do tego punktu.

I to nie ilość punktów granicznych decyduje o przyjętej procedurze jego ustalenie/wznowienia czy też wyznaczenia.

.

Przepraszam chciałam zacytować i niechcący skasowałam post Radosława, bardzo przepraszam!!! Nie da się tego odzyskać?

No cóż. Trochę przyznam Ci rację bo ostatnio coraz częściej zauważam, że zasady matematyczne i logiczne sprawiają niektórym olbrzymi problem w ich zrozumieniu. Ale żeby coś działo się w tym temacie powiem, że tak naprawdę nie ma różnicy w jaki sposób zostanie skonstruowany wniosek. Bo jeśli nawet w odniesieniu do konkretnego jednego punktu (wnioskodawca nie musi się znać) to kto, jak kto, ale wójt powinien wiedzieć, że ten punkt wyznacza odcinki granic od niego odchodzące (albo ująć Twoimi słowami, to linie generują ten punkt), a tym samym jest jednoznaczne, kto zostanie stronami w postępowaniu. W czym więc problem?

Widzę Monika, że niewłaściwie zrozumiałaś intencje moje i Radka, choć jak piszesz, to co napisał Radek było "bardzo mądrze napisane". Na podstawie rysunku, który przedstawiłaś, spróbuj sobie wyobrazić, że granicę między działkami A i B oznaczamy numerami 1 i 2. Bo w konsekwencji pomiaru po pierwsze musimy je jakoś oznaczyć, powiązać z pozostałymi punktami w mapie opracowując GML, a po trzecie każde przesunięcie któregokolwiek z punktów będzie miało wpływ na przebieg granic z działkami sąsiednimi. Czyż nie tak? Na ile ja zrozumiałem Radka stwierdził, że niezależnie od tego jak przesuwamy punkty zmienia się przebieg granic. Tak zrozumiałem, choć On napisał to innymi słowami, czyli określając odcinki ustalanych granic, na ich przecięciach powstają  punkty graniczne. Moim zdaniem od strony technicznej (matematycznej) na jedno wychodzi. Bo czy "ruszam" punkt, czy też granicę, w ostatecznym rozrachunku punkt będzie w tym samym miejscu. Jak dla mnie dość zasadnicza różnica powstaje dopiero w momencie sporu granicznego, w wyniku którego sprawa trafia do sądu. Oczywiście są jeszcze inne wyjątki, bo teoretycznie nie ma sensu czynić stronami postępowania rozgraniczeniowego właścicieli sąsiednich działek, jeśli ich granice były ustalone wcześniej. Praktycznie jednak dla geodety to żaden problem, bo nawet jeśli sąsiedzi będą stronami w postępowaniu, to geodeta tą ustaloną (dla sąsiadów) wcześniej granicę po prostu opisze w protokole. Może być również jednak tak, że granica z sąsiadami też nie była wcześniej ustalana. Może więc byliby zainteresowani jej faktycznym i uregulowanym przebiegiem. Bo z punktu widzenia prawa nie ważne jest, czy ustalamy jakąkolwiek granice w trybie rozgraniczenia, czy też ustalenia przebiegu granic. W przypadku sporu sprawa i tak trafi do sądu. A wyłącznie sąsiadów z postępowania administracyjnego tak naprawdę wydłuża im tylko drogę (zwiększa tez koszty) do ewentualnej drogi sądowej. Nie da się bowiem wnieść sprawy do sądu (o rozgraniczenie) bez wcześniejszego postępowania administracyjnego. Wg mnie wójt powinien wiedzieć, że rozgraniczenie w postępowaniu administracyjnym bardzo rzadko wynika ze sporu granicznego. Ludzie chcą wiedzieć gdzie mają granice z tak błahych powodów jak chęć postawienia płotu. No i często pod wpływem różnych doradców decydują się na rozgraniczenie. Wójta jednak zupełnie nie powinno obchodzić jakie są materiały na ustalana granicę i czy jest ewentualny spór. Powinien w przypadku złożonego wniosku zachować się tak, jak napisał Radek. Czyli z świadomością, że nawet jak wniosek obejmuje ustalenie jednego punktu granicznego (wnioskodawca nie musi znać prawa), to stronami postępowania powinny być wszyscy właściciele nieruchomości, mający związek z tym punktem granicznym. Sprawa ma się zupełnie inaczej w  przypadku sporu, kiedy trafia do sądu. Bo wtedy (zawsze) strony sporne są jednoznacznie określone we wniosku, a sąd z pewnością nie rozszerzy stron w tym postępowaniu, o sąsiadów, których spór nie dotyczy. W tym jednak przypadku (wg mnie) za przyzwoleniem sądu (po przedstawieniu i uzasadnieniu konieczności) można dla sąsiadów nie będących stronami w postępowaniu sądowym ustalić granice w trybie rozporządzenia EGiB, jeżeli nie ma to wpływu na ostateczne orzeczenia sądu.

Tematem wątku jest pytanie

... czy według was urząd może wszcząć postępowanie rozgraniczeniowe jeśli wniosek strony dotyczy rozgraniczenia tylko jednego punktu granicznego stanowiącego trojmiedze?

I w tym kontekście była moja wypowiedź. Nie będę już wchodził w szczegóły, bo tak jak napisała Monika 

Strona może się nie znać, wójt wie lepiej...

No cóż. Prawie zawsze wójt wie lepiej, weryfikator wie lepiej, kierownik ODGiK wie lepiej, naczelnik PODGiK wie lepiej, starosta wie lepiej i wingik też wie lepiej, a właściwie najlepiej. Mało kto jednak bierze pod uwagę fakt, że tylko uprawniony geodeta ponosi finalnie za wszystko odpowiedzialność. A często (może nawet zbyt często) jego praca jest uzależniona od tych, którzy wiedzą lepiej. W końcowym efekcie bywa wcale nierzadko, że właściciel nie jest zadowolony z wykonanej usługi i nie rozumie dlaczego tak się stało. Nie ma pojęcia co zrobić w przypadku niewłaściwie wykonanej pracy, no i nie ma jak wyegzekwować naprawienia błędów. Bo odpowiedź zawsze jest taka sama, czyli....operat przecież został przyjęty do zasobu. A dlaczego ten właściciel ma bardzo często problem? Odpowiedź jest prosta.

Bo wszyscy "po drodze" wiedzieli i nadal wiedzą lepiej.